In memoriam

Charlie Van Rasta (21/06/2004 – 23/09/2019)

Charlie was m’n allereerste brit en ook meteen de reden waarom ik zo van dit ras gaan houden ben. Ik was 17 toen ik hem van m’n ouders kreeg en hij was vanaf dag 1 altijd bij me in de buurt en vaak ook m’n steun en toeverlaat op moeilijke momenten. Het viel me dan ook heel zwaar dat ik hem na meer dan 11 jaar moest “achter laten” toen ik in 2016 gaan samenwonen ben met m’n vriend. Gelukkig wonen m’n ouders maar op 1,5 km van ons en kon ik hem dus nog zo vaak zien als ik wou.

Helaas trof m’n moeder hem op 23 september 2019 geheel onverwachts dood aan. Ze was slechts 10 minuten weg, maar toen ze terug kwam, was hij er niet meer. Hij heeft een mooi leven gehad en we zijn dankbaar dat hij niet afgezien heeft, maar, aangezien hij zo’n lieve, grappige en soms ondeugende kater was die menselijke aandacht geweldig vond, laat hij een grote leegte achter en wordt hij enorm gemist.

We zullen je nooit vergeten, Charlie, lieve trouwe vriend!